Συνειδητό - Υποσυνείδητο και ο προγραμματισμός του Σωκράτους. H πλαστή αλήθεια που πλασάρουν.
Όλοι έχουμε ακούσει για το συνειδητό και το υποσυνείδητο. Το υποσυνείδητο είναι μια αποθήκη πληροφοριών από την οποία αντλούμε εικόνες ήχους κτλ για να αποκωδικοποιήσουμε κάτι. Π.χ. σπάει ένα γυαλί, τα ηχητικά κύματα τα οποία λαμβάνουν τα αυτιά μας τα στέλνουν στον εγκέφαλο για αποκωδικοποίηση, ο εγκέφαλος τρέχει στην αποθήκη (υποσυνείδητο) βρίσκει τον ίδιο ήχο ή παραπλήσιο από την data base και σχηματίζει την εικόνα ότι είναι ένα γυαλί που έσπασε…
Αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο αισθητού δηλαδή ύλης, τι γίνεται όμως σε επίπεδο νοητού, δηλαδή καταστάσεων, γεγονότων κτλ;
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν εδώ και πολλά χρόνια ότι ο μέσος άνθρωπος ζεί και αντιδρά 95% με το υποσυνείδητο και 5% με το συνειδητό, αυτό δημιουργεί μια καλή ερώτηση: τελικά ζούμε σε έναν υποσυνείδητο κόσμο; (δηλαδή σε ένα Matrix?), επίσης τι θα συνέβαινε αν κάποιοι οι οποίοι γνώριζαν τον μηχανισμό αυτόν, δημιουργούσαν και γέμιζαν με συγκεκριμένες ασύμμετρες εικόνες το υποσυνείδητο μας με σκοπό την επιβολή των σχεδίων τους…; θα συνέβαινε αυτό που ήδη συμβαίνει…
Τα σχολεία Πανεπιστήμια κτλ δεν μας μαθαίνουν τον μηχανισμό με τον οποίο εμείς μόνοι μας θα διακρίνουμε την αλήθεια από το ψεύδος, αλλά μας μαθαίνουν έτοιμες γνώσεις-έννοιες τις οποίες κάποιοι άλλοι έχουν ορίσει γι εμάς, αυτό σημαίνει ότι οικειοποιούμαστε ξένες ιδέες άρα και ξένη προσωπικότητα. Παράδειγμα αν σε μια πόλη (κράτος) κυβερνάει ένα συγκεκριμένο πολίτευμα ο κόσμος μαθαίνει ότι αυτό είναι το σωστό π.χ. Κομμουνισμός σε χώρες όπως ΕΣΣΔ, Πολωνίες, Ρουμανίες, Αλβανίες, Βουλγαρίες που ο κόσμος «νόμιζε» ότι αυτό το πολίτευμα ήταν το σωστό. Εδώ μαθαίνουμε ότι το σωστό είναι ο Σοσιαλισμός και ότι οι Χουντικοί ήταν κακοί και αντίστοιχα (διάλογος Σωκράτη και Θρασύμαχου στην «Πολιτεία» περί δικαίου και πολιτεύματος).
Το αντικλείδι
Την πραγματικότητα-αλήθεια όμως υπάρχει τρόπος να την προσεγγίσουμε, διότι μπορεί να λένε μερικοί ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική για τον καθένα ανάλογα τις γνώσεις και την νοημοσύνη του, παρόλα αυτά υπάρχει μια παγκόσμια πραγματικότητα-αλήθεια η οποία λειτουργεί απόλυτα μαθηματικά όπως άλλωστε και ολόκληρη η δημιουργία. Ο μηχανισμός αυτός γίνεται ορατός από τα Πλατωνικά κείμενα, στα οποία ο Σωκράτης χρησιμοποιεί συγκεκριμένες μαθηματικές μεθόδους για την εύρεση της αλήθειας και τον ξεχωρισμό της από το ψεύδος! βασίζεται στο root των μαθηματικών δηλαδή το 0/1, αυτό που είπε αργότερα ο Αριστοτέλης ως «εξίσωση των αντιθέτων».
Ο Σωκράτης στον «Φαίδωνα» μας δίνει ένα ανάλογο παράδειγμα…με την όραση και την οπτική ισότητα.
Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει ότι δεν ήταν δάσκαλος και ότι δεν δίδαξε ποτέ τίποτα κανέναν, δεν είχε μαθητές αλλά συνομιλητές, τι εννοούσε; ότι δεν έδωσε έτοιμη γνώση, αλλά έδειχνε τον τρόπο με τον οποίο ο συνομιλητής μόνος του θα δει τον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν), θα ξεχωρίσει το αόριστο από το ορισμένο, θα διακρίνει και θα ξεχωρίσει τις αντίθετες έννοιες που πριν είχε σε σύγχυση μέσα στο μυαλό του, οπότε και την αλήθεια από το ψεύδος. Η επίπονη διαδικασία που υπέβαλε ο μαθητής στο να κοιτάξει μέσα στον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν) παραλληλίστηκε με τους πόνους της γέννας, η εύρεση της αλήθειας ως γέννεση και η μέθοδος αυτή του Σωκράτη ονομάστηκε «μαιευτική».
Εδώ μας αποκαλύπτουν οι πρόγονοι μας λίγο πολύ, ότι η ζωή μοιάζει σαν σπείρα, αν την κοιτάξεις από κάτοψη μοιάζει σαν κύκλος αλλά αν την κοιτάξεις από άλλη οπτική βλέπεις και τις διαβαθμίσεις της εξέλιξης (εξέλιξη=»εκ του έλικος» δηλαδή DNA).
Ο Σωκράτης το πρώτο πράγμα που έκανε πριν ξεκινήσει μια συνομιλία ήταν να ορίζει τις έννοιες, διότι δεν ήταν δυνατόν να αποκαλούμε κάποιον ή κάτι «καλό» ή «κακό» εφόσον δεν γνωρίζουμε τι είναι «καλό» και τι «κακό». Με την μέθοδο των αντιθέτων (0/1) όριζε τις έννοιες, τις έκανε «reserved words», και προχωρούσε στην εύρεση της αλήθειας χρησιμοποιώντας και το If/else, δηλαδή έφτιαχνε το πρόγραμμα. Π.χ. δεν μπορεί κανείς να πει «ένας νάνος 3 μέτρων» διότι έχουμε ορίσει ότι ο νάνος είναι το πολύ 1 μέτρο και ο γίγας 3 μέτρα, οπότε «νάνος 3 μέτρα» είναι αντίθετες έννοιες άρα υπάρχει ψεύδος.
Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος ο οποίος απέδειξε μαθηματικά ότι «η κακία είναι άγνοια» διότι αν τα ανθρωποειδή που χρησιμοποιούν την κακία για να «ανέβουν» κοινωνικά και οικονομικά, κατανοήσουν την πραγματικότητα θα διακρίνουν ότι οι προσπάθειες τους είναι μάταιες, όχι στον υλικό κόσμο αλλά στον ευρύτερο νοητό ο οποίος κατ επέκταση επηρεάζει και τον υλικό.
Αν σήμερα λοιπόν αυτοί οι κάποιοι χρησιμοποιούν το υποσυνείδητο για να μας γεμίσουν λανθασμένες εικόνες εμείς αντιστεκόμαστε με την Σωκρατική λογική ευρέσεως της αλήθειας όπως υπάρχουν στα Πλατωνικά κείμενα.
Οτι πληροφορία έχουμε για τον κόσμο γύρω μας, απο την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι σήμερα, αυτό βλέπουμε!!! Θα ξεχωρίσει μόνος του το αόριστο από το ορισμένο.
Θα ξεχωρίσουμε μόνοι μας δηλαδή ποιά είναι η πραγματικότητα και ποιά οχι.
Αυτό που νομίζουμε οτι ζούμε είναι η πραγματικότητα; η κάτι άλλο; οταν προσευχόμαστε που απευθυνόμαστε; σε έναν άλλο κόσμο! Τον πραγματικό!
ΔΗΛΑΔΗ, θα διακρίνει και θα ξεχωρίσει τις αντίθετες έννοιες που πριν είχε σε σύγχυση μέσα στο μυαλό του, οπότε και την αλήθεια από το ψεύδος.
Η ζωή που ζούμε δεν είναι αληθινή! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!. ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ!. Και δεν το λέω εγω, αλλά το είπαν και οι πρόγονοι μας! Πρέπει για να δείς την αλήθεια σε αυτήν την ζωή να σκέφτεσαι με την λογική της ψυχής! Τον νού της ψυχής! Αυτό σημαίνει να είσαι με ανοιχτό μυαλό! Να δέχεσαι οτι καινούρια πληροφορία να την ακούσεις,και μετά να την κρίνεις. Να την κρίνεις οχι με αυτά που έμαθες στο σχολείο,πανεπιστήμιο, στην τηλεόραση,στον κόσμο γύρω σου. Αλλά να την κρίνεις με την ψυχή σου, με αυτό που λέει μέσα σου αν είναι αλήθεια η οχι.
Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας που ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας, μια νέα και μεγάλη προέκταση του οπτικού μας πεδίου, του πεδίου παρατήρησης. Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε.
Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούνται δεδομένα. Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων και επιπλέον οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, σίγουρο και ασφαλές νησί τους, για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου ωκεανού.
